Patron
Patron naszej szkoły - Władysław Grabski
Władysław Grabski (1874 – 1938), był wybitnym politykiem i ekonomistą oraz historykiem.
Jeszcze przed wybuchem pierwszej wojny światowej pełnił funkcję posła do rosyjskiej Dumy Państwowej z ramienia Narodowej Demokracji.
W 1914 roku zainicjował utworzenie w Warszawie Centralnego Komitetu Obywatelskiego, którego został wiceprezesem. Była to organizacja powołana za zgodą władz rosyjskich do kierowania życiem społeczno-gospodarczym Królestwa Polskiego w czasie wojny. W 1918 roku został ministrem rolnictwa w gabinecie Rady Regencyjnej Józefa Śnieżyńskiego.
W 1919 reprezentował państwo polskie na konferencji pokojowej w Paryżu.
W 1920 roku po raz pierwszy krótko sprawował funkcję premiera rządu polskiego.
Dopiero w 1923 roku po raz drugi został premierem rządu, który wprowadził zasadnicze reformy gospodarcze w naszym kraju. W pierwszej kolejności dokonał zrównoważenia budżetu państwa tak, aby wydatki nie były większe niż dochody budżetowe.
W 1924 roku powołał do życia Bank Polski, który stał się centralnym bankiem kraju, posiadającym wyłączne prawo emisji pieniądza. Następnie przeprowadził reformę walutową, polegającą na zmianie dotychczasowego pieniądza – marki polskiej, na złoty polski. Wymiany waluty dokonywał Bank Polski, żądając 1 800 000 marek za jednego złotego. Wartość złotego została skorelowana z wartością franka szwajcarskiego w złocie. W ten zasadniczy i bolesny dla społeczeństwa sposób radykalnie ograniczono inflację.
Kardynalne reformy przyczyniły się do tego, że Władysław Grabski był, coraz krytyczniej oceniany przez sfery przemysłowe i bankowe, które dążyły do przerzucenia kosztów reform rządu na robotników i chłopów. Ci ostatni cierpieli z powodu wydłużenia dnia roboczego i obniżenia zarobków. W kraju narastała fala niezadowolenia, dlatego też 13 listopada 1925 roku, Władysław Grabski ustąpił wraz z całym swoim rządem.
Poza polityką poświęcił się pracy naukowej i dydaktycznej w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.
Zmarł w Warszawie w 1938 roku, gdzie został pochowany.
Władysław Grabski - poza polityką
Wiosną 1926 Grabski w broszurze pt. Jak zażegnać największe niebezpieczeństwo, postulował polityczne "zawieszenie broni", które jego zdaniem miało doprowadzić do rozwiązania ostrych konfliktów społecznych i kryzysu politycznego. Proponował rozwiązanie parlamentu na 2 lata, utworzenie 22–24-osobowej Rady Ustawodawczej, wejście do rządu liderów skłóconych grup politycznych (Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Wincenty Witos) oraz hipoteczne zabezpieczenie podatku majątkowego. Propozycje te nie doczekały się realizacji.
W 1926 wydał zbiór swych artykułów pt. O własnych siłach, w którym zawarł swą opinię odnośnie finansów państwa polskiego. Rok później polityk napisał książkę Dwa lata pracy
u podstaw państwowości naszej (1924–1925). W pozycji tej opisał swą działalność na stanowisku szefa rządu oraz przeprowadzone reformy. Dalsze lata życia Władysława Grabskiego
to poświęcenie się pracy naukowej w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Na uczelni tej utworzył zakład Polityki Ekonomicznej na Wydziale Leśnym. Zorganizował również Sekcję Agronomii Społecznej. W okresie od 1926 do 1928 był rektorem SGGW,
a w latach 1928–1929 jej prorektorem. Był członkiem i kierował wieloma towarzystwami naukowymi, prezesem Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków Polskich (w latach 1928–1934, w okresie 1934–1938 był honorowym prezesem tej organizacji).
W 1930 ukazała się kolejna książka Grabskiego pt. Wieś i folwark. Drobne i duże gospodarstwa rolne ze stanowiska ekonomicznego, w której opisywał zalety polskich gospodarstw wiejskich, które były powszechnie krytykowane za swoją niską wydajność przez przedstawicieli polskiego ziemiaństwa, preferujących wielkie majątki ziemskie.
W 1935 opublikował książkę pt. Idea Polski. Pozycja poświęcona była postaci Józefa Piłsudskiego oraz polityce poszczególnych grup i stronnictw. W tym samym roku opublikował także Historię wsi w Polsce, składającą się z zapisu cyklu wykładów wygłoszonych
na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1921–1922 i na SGGW. Książka zawierała opis rozwoju agrarnego na ziemiach polskich w porównaniu z sytuacją w Europie Zachodniej. Podczas kryzysu trwającego w latach 1929–1935 Władysław Grabski wielokrotnie wypowiadał
się na temat bieżącej sytuacji gospodarczej. Był autorem około 150 prac, poruszających zagadnienia ze sfery ekonomii, bankowości, nauk politycznych, agronomii społecznej, historii i socjologii wsi.
Pieniądz w latach międzywojennych
Podczas pierwszej wojny światowej na ziemiach polskich kursowały pieniądze rosyjskie, niemieckie, austriackie, przeważnie papierowe. Pozostały one jeszcze w obiegu w pierwszych latach po wojnie, mimo że już w 1918 roku za środek płatniczy na terenie całego odrodzonego państwa polskiego uznano markę polską. Jednakże dopiero w 1922 roku marka stała
się wyłącznym środkiem obiegowym w Polsce. Waluta ta uległa procesowi gwałtownej inflacji, ponieważ rząd puszczał w obieg pieniądze bez pokrycia w towarach i usługach dostępnych
na rynku.
Reformy skarbowe podjęte w 1924 roku przez rząd Władysława Grabskiego umożliwiły powstrzymanie inflacji, a następnie przeprowadzenie reformy walutowej. Reforma pieniężna - wprowadzenie do obiegu złotego polskiego zamiast dotychczasowej marki polskiej kosztem wysokoprocentowych pożyczek zagranicznych zabezpieczonych na państwowym monopolu tytoniowym i zapałczanym – zahamowała inflację, ale nie uzdrowiła ostatecznie gospodarki, która chronicznie cierpiała na brak kapitału inwestycyjnego. Kurs złotego określono w stosunku: 1 dolar amerykański – 5,18 złotych polskich.
Jednakże już w połowie 1925 roku pojawiła się nierównowaga w budżecie państwowym między rosnącymi wydatkami i malejącymi dochodami skarbowymi. Kurs złotego spadł i za jednego dolara płacono 12,5 złotego. To spowodowało narastającą inflację złotego, w związku z tym,
iż trzeba było emitować więcej pieniędzy na pokrycie wydatków państwowych. Znowu trzeba było sięgnąć po pożyczkę amerykańską, która ustabilizowała kurs nowej polskiej waluty. W 1927 roku udało się zahamować inflację, określając wartość złotego w stosunku do dolara amerykańskiego. Za jednego dolara płacono 8,9 złotego. Ten system pieniężny przetrwał
bez większych zmian do 1939 roku.
Zdjęcia z uroczystości nadania imienia szkole
